മേരീ ഖയാലോം മേം....

തിരക്കു പിടിച്ച സബര്‍ബന്‍ ട്രയ്നില്‍ തൂങ്ങി നില്‍ക്കുമ്പോഴാണ് ഞാന്‍ ആദ്യമായി അവളെ കണ്ടത്. പതിനെട്ടോ ഇരുപതോ വയസ് മാത്രം പ്രായമുള്ള അവളെ കടന്നു പോയ വസന്തകാലത്തിന്റെ ബാക്കി നില്‍ക്കുന്ന സ്മരണയോടെ കാമേച്ഛ ലേശവുമില്ലാതെയാണ് ഞാന്‍ നോക്കിയത്.
തോളില്‍ തൂക്കിയിട്ടിരുന്ന പുസ്തക സഞ്ചിയില്‍ എന്തോ തിരയുമ്പോള്‍ അറിയാതെയാണ് അവള്‍ മുഖമുയര്‍ത്തി നോക്കിയതും അവളെ സ്നേഹപൂര്‍വ്വം നോക്കി പുഞ്ചിരിക്കുന്ന എന്നെ കണ്ടതും. മറ്റേതൊരു പെണ്‍കുട്ടിയും വെറുപ്പോടെ മാത്രം മുഖം വെട്ടിത്തിരിക്കാന്‍ മാത്രം യോഗ്യത ഉണ്ടായിരുന്ന എന്നെ അവള്‍ രണ്ടു നിമിഷം നോക്കി പിന്നെ കണ്‍‍ഇമകള്‍ ഒന്നു ചിമ്മി... പുസ്തക സഞ്ചിയില്‍ തിരച്ചില്‍ തുടര്‍ന്നു. പുസ്തകങ്ങള്‍ക്കിടയില്‍ നിന്ന് ഭീം സെന്‍ ജോഷിയുടെ ഖയാല്‍ ഗസല്‍ ഗാനങ്ങളടങ്ങിയ സീഡിയെടുത്ത് ആശ്വാസത്തോടെ അത് നെഞ്ചില്‍ ചേര്‍ത്ത് വച്ചപ്പോളാണ് അവള്‍ മറ്റെതു പെണ്‍‍കുട്ടിയില്‍ നിന്നും വിഭിന്നയായി സുന്ദരിയായി എനിക്ക് തോന്നിയത്.
കല്യാണിലെ ചെറിയ ഫാറ്റിലേക്ക് നടക്കുമ്പോഴും എന്റെ ഉള്ളില്‍ സിഡി നെഞ്ചോട് ചേര്‍ത്തു പിടിച്ചു നില്‍ക്കുന്ന ആ പെണ്‍ക്കുട്ടിയുടെ നിഷ്കളന്ക മുഖമായിരുന്നു.
പിന്നീട് നാലു വര്‍ഷങ്ങള്‍ക്കു ശേഷം ചുവന്ന തെരുവിന്റെ അറ്റത്തുള്ള ഇടുങ്ങിയ പഗോഡയില്‍ മങ്ങിയ വെള്ളിച്ചത്തിനു കീഴേ ജിന്നിന്റെ ലഹരിയോടെ 800 രൂപ മുടക്കിയ വേശ്യയെ ഭോഗിച്ച് തളര്‍ന്ന് കിടക്കുമ്പോഴാണ് ഭീംസെന്‍ ജോഷിയുടെ ഖയാല്‍ അവള്‍ ശോകമൂകമായി മൂളിയത്. ഞെട്ടി ഉണരുമ്പോള്‍ തളര്‍ന്ന ശരീരത്തിനും കുഴഞ്ഞു പോകുന്ന നാവിനും അടഞ്ഞുപോകുന്ന കണ്ണിനും മുന്നില്‍ അന്ന് സബര്‍ബന്‍ ട്രെയിനില്‍ വച്ച് പുസ്തകസഞ്ചിയില്‍ നിന്ന് സീഡി എടുക്കുന്ന പെണ്‍കുട്ടിയുടെ മുഖമായിരുന്നു.... അമ്പരന്നു നില്‍ക്കുന്ന എന്നെ നോക്കി കണ്‍ഇമ ചിമ്മുന്ന ആ പെണ്‍കുട്ടിയായിരുന്നു...